Διάβασε γιατί είδαν πολλά τα μάτια μου...
Υπάρχουν μερικά κείμενα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι "το έγραψα εγώ αυτό; Κι αν δεν το έγραψα, πως γίνεται όλες μου οι σκέψεις, τα παράπονα, οι συμβουλές να βρίσκονται αποτυπωμένες μπροστά μου με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που τις ακούω στο κεφάλι μου;". Κι όμως γίνεται...
Το Savoir Vivre του μαιευτηρίου είναι μία μαρτυρία της Μυρτούς Καζή και του blog "Yes I am" που με ένα απίστευτα καυστικό χιούμορ διηγείται τα όσα τραγελαφικά κάνουμε, αλλά δεν πρέπει να κάνουμε, ως επισκέπτες μαιευτηρίου. Απολαύστε...
"Θα ξεκινήσω αυτό το post λέγοντας πως είναι το πρώτο κείμενο που γράφω μετά την άφιξη της μπέμπας! Κι αυτό γιατί όσο ήμουν στο Ιασώ, ώρα με την ώρα και μέρα με τη μέρα, προσέθετα νέα bullets στη μακρά λίστα του μαιευτηριακού Savoir Vivre. Όχι απαραίτητα από όσα συνέβησαν σε εμένα, αλλά κυρίως από όσα έβλεπα να συμβαίνουν γύρω μου, στα διπλανά δωμάτια και πραγματικά δεν πίστευα στα μάτια μου.
1. Η ώρα παραμονής κατά την επίσκεψη.
Έρχονται στο δωμάτιο με τον freddo espresso στο χέρι. Ότι τι; Ότι είναι καφετέρια; Ότι θα παραγγείλουν και ποτάκι αργότερα; Η επίσκεψη στο μαιευτήριο πρέπει να διαρκεί το πολύ 10 με 15 λεπτά. Πας, εκδηλώνεις την αγάπη σου και το ενδιαφέρον σου για το νέο μωράκι που ήρθε στον κόσμο, αλλά και για τους γονείς του και αποχωρείς διακριτικά. Στρώσιμο σε καναπέδες, κουβέντες που δεν τελειώνουν, οι μαίες να φωνάζουν "το επισκεπτήριο τελείωσε" και εσύ να είσαι αραχτός τύπου δεν είχα τι να κάνω το απόγευμά μου και εδώ περνάμε τέλεια, είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να κάνεις στη λεχώνα που θέλει να ξεκουραστεί και φυσικά να θηλάσει.
2. Τα φιλιά στη μαμά.
Άλλο πάλι κι αυτό. Ρε φίλε, η λεχώνα θα πάρει στα χέρια της ένα μωρό ωρών, που είναι χωρίς αντισώματα και χωρίς εμβόλια. Έρχεσαι εσύ απέξω, έχεις μπει σε αυτοκίνητα, τρένα, ταξί, λεωφορεία και θες μάτσα-μούτσα με τη λεχώνα. ΜΑΚΡΙΑ. Μακριά κι αγαπημένοι. Δεν θα σε παρεξηγήσει. Αντιθέτως ντρέπεται να σου πει να μη τη φιλήσεις και μέσα της σφίγγεται και πιέζεται που είσαι τόσο μπουμπούνας και δεν το καταλαβαίνεις.
3. Να το πάρω μια αγκαλίτσα;
Ό-ΧΙ.
Να του πιάσω το ποδαράκι; Και πάλι όχι.
Το κοιτάς σαν την Τζοκόντα στο Λούβρο. Από μακριά. Δεν είμαι υποχόνδρια, αλλά τις πρώτες μέρες το μωράκι πρέπει να είναι προστατευμένο. Η μαμά του, ο μπαμπάς του άντε και καμιά γιαγιά. Ως εκεί. Εσύ, όσο και να το αγαπάς ήδη, όσο και να το λαχταράς, οφείλεις να περιμένεις.
4. Τα δώρα / λουλούδια / μπαλόνια.
Πριν πας στο μαιευτήριο μια τεράστια ανθοδέσμη με λουλούδια σκέψου. Τι θα την κάνουν την ανθοδέσμη αυτή; Πόσο θα κρατήσει και ποιος θα την πάει σπίτι; Αν θες απαραίτητα να πάρεις λουλούδια, πάρε κάτι σε μια γλάστρα που να μεταφέρεται εύκολα και να μην απαιτεί φροντίδα. Εμένα μου αρέσει πολύ η ιδέα της μικρής ελιάς, που έχει "γενέθλια" ίδια μέρα με το μωρό. Θα είναι το δέντρο του, που θα μεγαλώνει μαζί του!
Από την άλλη, το καλύτερο είναι να ρωτήσεις το ζευγάρι τι ανάγκες έχει. Πριν πάρεις κάτι σούπερ άχρηστο "μπαλονάκια, μπουρδουκλάκια, αρκουδάκια", δες, μήπως χρειάζονται φορμάκια; Έχουν αποστειρωτή; Μήπως θέλουν σαλιάρες; Πιπίλες; Έχουν κάνει λίστα γέννησης; Δεν χρειάζεται να δώσεις πολλά χρήματα για να πάρεις κάτι χρήσιμο. Αρκεί να ρωτήσεις ή να σκεφτείς.
5. Εσείς πότε θα κάνετε παιδάκι;
Ερώτηση προς έτερο ζευγάρι καλεσμένων που παρευρίσκεται στο δωμάτιο. Όταν το άκουσα αυτό, πήγε να μου πέσει το μωρό από τα χέρια. Ρωτάς, άλλους καλεσμένους, πότε θα κάνουν παιδάκι; Όποτε θέλουν είναι η απάντηση και προχωράω στο επόμενο bullet.
6. Έλα θήλασε μπροστά μου, σιγά το πράγμα.
Έρχεται η μαία, φέρνει το μικρό λουλουδάκι που είναι 2 ημερών και ναι, είναι η ώρα να θηλάσεις. Το δωμάτιο γεμάτο κόσμο, νέοι, γέροι,άντρες, γυναίκες, οι περισσότεροι χαιρετάνε και εξαφανίζονται στο λεπτό. Κάποιοι άλλοι όμως... 'Έλα θήλασε μπροστά μου, μην ντρέπεσαι, δεν υπάρχει ωραιότερη εικόνα". Και επειδή δεν υπάρχει ωραιότερη εικόνα, θα θηλάσω εγώ μπροστά σου; Μα πραγματικά τι να πω;
(ΥΓ: Η φίλη μου η Κατερίνα, είχε την εμπειρία να της ζητήσουν να τη βγάλουν και φωτογραφία την ώρα του θηλασμού... Αυτό δεν το είχα σκεφτεί καν ως option!)
7. Οι επισκέπτες.
Υπάρχει άραγε savoir vivre για το ποιοι πρέπει να επισκεφθούν ένα μωρό στο μαιευτήριο; Μα φυσικά! Οι πολύ κοντινοί. Συγγενείς που είναι κοντά σου all year long (όχι εκείνοι που τους βλέπεις μια φορά το χρόνο και μόλις δουν μωρό, παίρνουν σοκολατάκια και μπαστακώνονται με τις ώρες) και φίλοι κολλητοί. Μιλάμε για 3 με 4 ημέρες, αν ήταν να περάσει από το μαιευτήριο όλη η λίστα των φίλων του facebook θα έπρεπε να κόβουμε χαρτάκια με σειρά προτεραιότητας. Αν δεν είστε τόσο κοντινοί, στείλτε μια ευχετήρια κάρτα, ένα μήνυμα, ένα κάτι.
8. Τα τηλέφωνα...
Πρώτη μέρα που γεννάς, το τηλέφωνο χτυπάει σαν παλαβό. Μιλάμε για εκατοντάδες κλήσεις και μάλιστα κάποιοι επιμένουν 4-5 φορές. Ότι τι; Ότι σου κάνω ναζάκια και δεν απαντάω; Είμαι από νάρκωση, προσπαθώ να θηλάσω και ναι, σε ευχαριστώ πολύ που με σκέφτεσαι, αλλά στείλε ένα μήνυμα.
9. Οι συμβουλές.
Κάθε γυναίκα, κάθε μωρό και φυσικά κάθε γέννα είναι ξεχωριστή. Κάθε μαμά βιώνει τον τοκετό, τη λοχεία και τον θηλασμό με τον δικό της τρόπο. Οι συμβουλές είναι πάντα ευπρόσδεκτες μέχρι το σημείο που γίνονται ενοχλητικές και πιεστικές. Το πώς θήλασες εσύ το μωρό σου πριν από 22 χρόνια, δεν με αφορά αυτή τη στιγμή που έχω ένα αδιανόητο άγχος αν θα κατεβάσω γάλα, έχω αγωνία για το μωρό μου και είμαι εξαιρετικά κουρασμένη. Επίσης, κάθε ιστορία για μωρά που έπαθαν κάτι κακό, που η μαμά τους δεν τα πρόσεξε, που, που, που, μου είναι εντελώς περιττή στη δεδομένη φάση.
10. Το άρθρο είναι χιουμοριστικό φυσικά και λίγο παραπάνω τραβηγμένο. Οι μέρες του μαιευτηρίου είναι μαγικές και είναι στο χέρι σου να τις απολαύσεις. Θέσε τα όριά σου και ζήσε το κάθε λεπτό γιατί είναι μοναδικό. Είναι στιγμές που θα αναπολείς για όλα τα χρόνια της ζωής σας γιατί αποτελούν την αρχή της απόλυτης οικογενειακής σας ευτυχίας.
<3
Μυρτώ.
* Προσθήκη από φίλη μου Ελισάβετ: Η κολώνια των επισκεπτών. Μπαίνει μέσα και το δωμάτιο μυρίζει YSL λες και είσαι στο cosmetic dpt του Αttica.
* Πολύ σωστή παρατήρηση από τη Λένια, βραβείο ανοησίας στην καλεσμένη που κάθεται με τα ρούχα της πάνω στα σεντόνια της λεχώνας! Μεγάλες στιγμές!"