Τι κρύβεται πίσω από τις ενστικτώδεις αντιδράσεις σας από τη στιγμή που θα κρατήσετε το νεογέννητο στην αγκαλιά σας
Από τότε που γίνατε μητέρα, σχεδόν δεν αναγνωρίζετε τον εαυτό σας. Είστε έτοιμη να ορμήσετε σε όποιον πειράξει το μωρό, ξυπνάτε τα βράδια και τρέχετε στην κούνια του να δείτε αν αναπνέει, νιώθετε να ταράζεστε συθέμελα όταν κλαίει και σας έρχεται να το φάτε ολόκληρο, παρόλο που πριν μείνετε έγκυος δεν είχατε κάποια ιδιαίτερη τρέλα με τα μωρά. Πριν βγάλετε το συμπέρασμα ότι αρχίζετε να φλερτάρετε με την παράνοια ή ότι έχετε πάθει μετάλλαξη, δείτε ποιες είναι οι αιτίες της αλλόκοτης συμπεριφοράς σας.
Αν αισθανθείτε ότι το μωρό σας κινδυνεύει, γίνεστε υπερπροστατευτική και αν κάποιος το πειράξει αντιδράτε με θυμό και επιθετικότητα. Τα θηλαστικά, μεταξύ των οποίων και ο άνθρωπος, τείνουν να νιώθουν και να εκφράζουν θυμό και επιθετικότητα για να προστατέψουν τα μικρά τους. Έχει βρεθεί σε έρευνες ότι οι μητέρες που θηλάζουν εκδηλώνουν χαμηλή αρτηριακή πίεση όταν βρίσκονται μπροστά σε μια απειλή γιατί οι ορμόνες που παράγονται κατά τον θηλασμό τις βοηθούν να αντιδρούν ναι μεν με θυμό αλλά χωρίς τον φόβο ή το άγχος που υπό φυσιολογικές συνθήκες συνοδεύουν το συναίσθημα. Στην πραγματικότητα είναι καθησυχαστικό να γνωρίζετε ότι αν ένας σοβαρός κίνδυνος απειλήσει το παιδί σας θα είστε σε ετοιμότητα να το προστατεύσετε. Αρκεί φυσικά να μην βλέπετε κινδύνους εκεί που δεν υπάρχουν.
Σπεύδετε κάθε τόσο στην κούνια του μωρού σας καθώς κοιμάται για να ελέγξετε αν αναπνέει και ταυτόχρονα αισθάνεστε ελαφρώς παρανοϊκή που κάνετε κάτι τέτοιο. Η αλήθεια είναι πως από εδώ και στο εξής δεν θα σταματήσετε να ανησυχείτε για το αν το παιδί σας είναι καλά. Παρόλο που η αυξημένη ανησυχία για το μωρό σας μπορεί να προκαλέσει άγχος, το αίσθημα ευθύνης λειτουργεί βοηθητικά στην εδραίωση ενός ισχυρού συναισθηματικού δεσμού μαζί του. Μπορεί αρχικά οι αισθήσεις σας να είναι σε διέγερση, αναζητώντας ένα σημάδι ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά μετά τον πρώτο χρόνο το άγχος αντικαθίσταται σταδιακά από θετικά συναισθήματα. Αν η υπερένταση επηρεάζει τον ύπνο σας, επειδή ξυπνάτε συχνά για να δείτε το μωρό, τότε καλό είναι να βρείτε έναν τρόπο για να ηρεμήσετε. Χρησιμοποιήστε, για παράδειγμα, μια καλαθούνα ώστε να μπορείτε να το ελέγχετε χωρίς να σηκώνεστε από το κρεβάτι.
Θέλετε να του φάτε το αυτί, να δαγκώσετε το μπουτάκι του και να το πνίξετε στα φιλιά. Για όλα φταίει η ωκυτοκίνη, η ορμόνη που «χτίζει» τον ισχυρό δεσμό μητέρας και παιδιού. Η ωκυτοκίνη εκκρίνεται, μεταξύ άλλων, κατά τη διάρκεια του θηλασμού και όταν υπάρχει επαφή δέρμα με δέρμα ανάμεσα στο γονιό και το παιδί. Το άγγιγμα είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη του βρέφους αλλά και για το δεσμό με τον γονιό, επομένως ακολουθήστε την καρδιά σας, αγκαλιάστε το, φιλήστε το, θηλάστε το και μην ξεχνάτε τη δέρμα με δέρμα επαφή.
Θέλετε να έχετε τον απόλυτο έλεγχο στο σπίτι και παρόλο που θα σας ευχαριστούσε η βοήθεια του συντρόφου σας, τελικά τα κάνετε όλα μόνη σας. Σύμφωνα με μια θεωρία η εν λόγω παρόρμηση αφορά διάφορα είδη θηλαστικών και έχει τις ρίζες της στο μακρινό παρελθόν όταν τα αρσενικά ήταν εκείνα που έφευγαν από την εστία για να κυνηγήσουν προς αναζήτηση της τροφής. Σε αυτή την περίπτωση αν το θηλυκό ήταν τόσο εξαρτημένο από τη βοήθεια του αρσενικού δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε περίπτωση απώλειας, λόγω τραυματισμού ή θανάτου. Ωστόσο, όσον αφορά τον άνθρωπο, δεν υπάρχουν ανάλογοι κίνδυνοι πλέον για τα αρσενικά, επομένως καλό είναι να χρησιμοποιήσετε την λογική για να καταπνίξετε το εν λόγω ένστικτο. Ενθαρρύνετε τον σύντροφό σας να εμπλακεί στη φροντίδα του μωρού, ακόμα και αν δεν χρησιμοποιεί τις δικές σας πρακτικές και κάντε μια προσπάθεια να μοιραστείτε τόσο τις χαρές όσο και τις ευθύνες που έρχονται μαζί με το μωρό σας.
Κάθε φορά που ακούτε το κλάμα ενός μωρού, ανεξάρτητα αν είναι το δικό σας το στήθος σας κατεβάζει γάλα. Πρόκειται για αντανακλαστική αντίδραση. Επειδή ο εγκέφαλος κάνει συνδέσεις αντιδρώντας σε συγκεκριμένα ερεθίσματα, έχετε μάθει υποσυνείδητα ότι στο άκουσμα του κλάματος του μωρού σας, θα πρέπει να έχετε απόθεμα σε γάλα. Εδώ παίζουν το ρόλο τους και οι ορμόνες, όπως η προλακτίνη που ευθύνεται για την παραγωγή γάλακτος και η ωκυτοκίνη που βοηθά στην ροή προς τη θηλή. Επειδή δεν γίνεται να αντισταθείτε στη φύση και να σταματήσετε το αντανακλαστικό, όταν βρίσκεστε σε δημόσιο χώρο χρησιμοποιήστε επιθέματα στήθους. Παράλληλα όταν αισθάνεστε άσχημα, θυμηθείτε ότι δεν είστε η μόνη που βρέθηκε σε αυτή τη θέση.
Όταν το νεογέννητο μωρό σας κλαίει αναστατώνεστε τόσο πολύ που δεν μπορείτε να συγκεντρωθείτε σε τίποτα άλλο πάρα μόνο στο πώς θα το σταματήσετε. Έρευνες υποστηρίζουν ότι ο ήχος από το κλάμα του μωρού ενεργοποιεί διάφορες περιοχές του εγκεφάλου που οδηγούν μια μητέρα να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις ανάγκες του μωρού της. Το κλάμα είναι ο βασικότερος τρόπος επικοινωνίας του μωρού και το βασικό όπλο επιβίωσής του. Μάλιστα το «απελπισμένο» κλάμα σε υψηλούς τόνους, που κυρίως υποδηλώνει δυσφορία ή πόνο, αυξάνει τον καρδιακό σφυγμό και την αρτηριακή πίεση του γονιού, κάνοντάς τον να αισθάνεται ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη να ανταποκριθεί. Και αυτό ακριβώς καλείστε να κάνετε. Δηλαδή να το ταΐζετε όταν πεινάει, να του αλλάζετε πάνα και να το κρατάτε στην αγκαλιά σας όταν έχει ανάγκη από κάποιον να το καθησυχάσει. Αν το νεογέννητο συνηθίζει να κλαίει παρόλο που έχετε καλύψει τις ανάγκες του ελέγξτε αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας και στη συνέχεια οργανώστε ένα δίκτυο υποστήριξης από δικούς σας ανθρώπους. Αν κάποιες στιγμές δεν αντέχετε το διαρκές κλάμα, ζητήστε από κάποιον άλλον να φροντίσει για λίγο το μωρό και βγείτε έξω για να πάρετε καθαρό αέρα. Αν είστε μόνη σας στο σπίτι και το μωρό δεν σταματάει να κλαίει, αφήστε το για λίγο μόνο στην κούνια μέχρι να ηρεμήσετε.
Δεν ήσασταν ποτέ ο τύπος που θα έλιωνε αν έβλεπε μωρά μέχρι που μείνατε έγκυος. Και φυσικά τώρα τρελαίνεστε για τα παιδιά και πάνω από όλα για το δικό σας. Στο τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης και τους μήνες που ακολουθούν τον τοκετό, αναπτύσσονται περιοχές στον εγκέφαλο που σχετίζονται με την μητρότητα και το ενδιαφέρον προς τα παιδιά, τον προγραμματισμό και τη λήψη αποφάσεων. Αυτό σημαίνει πως μια μητέρα είναι πιο ικανή και έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον να φροντίσει ένα μωρό σε σχέση με την επιθυμία που είχε πριν την εγκυμοσύνη.