Αντί να γίνει ένας μικρός «δικτάτορας», βοηθήστε το να χρησιμοποιήσει θετικά την ισχυρή του θέληση
Υπάρχουν παιδιά που ενστερνίζονται μια βασική αρχή: αρνούνται πεισματικά να κάνουν κάτι που δεν θέλουν. Μπορεί το πείσμα αυτό να είναι κουραστικό πολλές φορές για τους γονείς, ωστόσο υπάρχουν τρόποι για να εξελιχθεί σε κάτι πιο δημιουργικό: να αποκτήσει το μικρό σας ισχυρή θέληση. Δείτε μερικούς τρόπους που θα σας βοηθήσουν να διαχειριστείτε ένα «πεισματάρικο» παιδί.
Επιτρέψτε του να ακουστεί. Είναι εύκολο να ξεχάσει κανείς ότι ένα παιδί -ειδικά αν είναι πεισματάρικο- έχει ιδιαίτερες προτιμήσεις και τις εκφράζει με έντονο τρόπο. Ακούστε τα επιχειρήματα του μικρού σας. Με αυτόν τον τρόπο θα δείξετε ότι το σέβεστε ενώ παράλληλα το μικρό σας θα ανακουφιστεί γνωρίζοντας ότι μπορεί να σας μιλήσει ανοιχτά για αυτά που νιώθει και σκέφτεται. Τελικά μπορεί να μην έχει τόση σημασία αυτό που επιθυμεί όσο να εισακουστεί η επιθυμία. Άλλωστε το πιθανότερο είναι να λήξει η συζήτηση με έναν συμβιβασμό (σε περίπτωση που το επιχείρημα του παιδιού σας είναι λογικό και δεν θέτει τον εαυτό του σε κίνδυνο).
Διδάξτε του να δίνει και να παίρνει. Το να λέτε συνεχώς στο παιδί σας ότι πρέπει να είναι «καλό», δηλαδή ότι πρέπει να υποχωρεί διαρκώς για να ευχαριστήσει τους άλλους, του περνάει έμμεσα το μήνυμα ότι για να προχωρήσει στη ζωή πρέπει να βάλει τον εαυτό του σε δεύτερη μοίρα. Αυτό δεν είναι καλό. Από την άλλη ούτε το να εισακούονται όλες του οι επιθυμίες είναι καλό. Τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να τα έχουν όλα! Γι’ αυτό χρειάζονται μέτρο και όρια: ίσως χρειαστεί να αφήσει κάτι για να αποκτήσει κάτι άλλο, ίσως χρειαστεί να επιλέξει, ίσως χάσει κάτι μόνο και μόνο επειδή ήταν πολύ απαιτητικό. Αν για παράδειγμα, δεν θέλει να 
μοιραστεί τα παιχνίδια του, πρέπει να του εξηγήσετε ότι αντίστοιχα δεν θα θέλει και το άλλο παιδάκι να μοιραστεί τα δικά του παιχνίδια. Αν όμως και τα δύο ανταλλάξουν τα παιχνίδια τους θα έχουν τη δυνατότητα να παίξουν με όλα. Τέλος, εάν αρνείται να μοιραστεί τότε η παρέα δεν έχει νόημα να συνεχιστεί και το παιχνίδι θα σταματήσει.
Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει. Αν το πείσμα είναι το βασικό χαρακτηριστικό του παιδιού, μάλλον πρέπει να κοιτάξετε μήπως παίρνει παράδειγμα από εσάς ή τον σύντροφό σας ή να αναρωτηθείτε πώς ήσασταν εσείς ως παιδιά. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο δοκιμάστε να βάλετε λίγο νερό στο κρασί σας τόσο στη συμπεριφορά σας προς τα παιδιά όσο και προς τους άλλους ενήλικες. Αν, για παράδειγμα, θέλετε διαφορετικά πράγματα με τον σύντροφό σας προσπαθήστε να βρείτε μια μέση οδό, κάτι που ικανοποιεί και τους δύο ώστε να δώσετε ένα καλό παράδειγμα και στο παιδί σας.
Αντιμετωπίστε το όπως κάθε άλλο παιδί. Παρ’ όλες τις στρατηγικές σίγουρα θα υπάρξουν μέρες που το μικρό σας θα σας βγάλει εκτός εαυτού. Σε τέτοια περίπτωση μη διστάσετε να χρησιμοποιήσετε 2 βασικές μεθόδους: την ψευδαίσθηση της επιλογής (π.χ. δεν μπορώ να σε κάνω με το ζόρι να κοιμηθείς, αλλά πρέπει να μείνεις στο κρεβάτι) και την προσέγγιση «κάντο όπως νομίζεις» (π.χ. μπορείς να χρησιμοποιήσεις όσο αφρόλουτρο θέλεις, αλλά μόνο όταν κάνεις μπάνιο). Επίσης αποφύγετε να αντιμετωπίζετε το παιδί σας σαν να έχει πρόβλημα καθώς έτσι θα λάβει το μήνυμα ότι κάτι δεν πάει καλά με το ίδιο. Είναι σημαντικό να αποδεχτείτε ότι το παιδί σας έχει ιδιαίτερη προσωπικότητα και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Μην προσπαθήσετε να αρνηθείτε την ιδιοσυγκρασία του, καθώς αυτό δεν θα λειτουργήσει. Τα καλά νέα είναι ότι τα πεισματάρικα παιδιά αλλάζουν από μόνα τους μεγαλώνοντας, αναδεικνύοντας περισσότερο τις ηγετικές τους και μαθησιακές τους ικανότητες αλλά και την αυτοπεποίθηση που τα διακρίνει.