Η προσέγγιση που θα το βοηθήσει να σας ανοίγεται.
Βρίσκεστε στο καθιστικό και διαβάζετε ένα βιβλίο. Ξαφνικά περνάει το παιδί σας και είναι φανερά κακοδιάθετο. Κάτι μέσα σας αρχίζει να σκιρτάει, στο μυαλό σας γεννιούνται ένα σωρό ερωτήσεις- λες να τσακώθηκε με κάποιον φίλο, μήπως ανησυχεί για κάτι, έχει μελαγχολία, κατάθλιψη;;;- ενώ η γλώσσα σας αρχίζει να πάλλεται στους ρυθμούς του «Μίλα μου, ναι, μίλα μου». Θέλετε να σας ανοιχτεί αλλά δεν ξέρετε πως.
Η λάθος προσέγγιση
Η ανθρώπινη επικοινωνία στις μέρες μας είναι πράγματι δύσκολη, ειδικά σε ό,τι αφορά τους έφηβους και τους προέφηβους. Οι γονείς προβληματίζονται, διστάζουν να τα προσεγγίσουν και, καμιά φορά, όταν το κάνουν συναντούν την άρνηση και την αντίδραση. Οπότε τις επόμενες φορές αρκούνται στο να αναλύουν την εξωλεκτική συμπεριφορά του παιδιού, να κάνουν υποθέσεις, να υποτιμούν την σοβαρότητα της κατάστασης και να αποφεύγουν την απευθείας προσπάθεια για λύση του προβλήματος.
Ωστόσο, η στάση του παιδιού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τη συμπεριφορά των ίδιων των γονιών. O διάλογος δεν ευνοείται όταν οι γονείς είναι αυστηροί και θέλουν να ελέγχουν τα πάντα, όταν είναι υπερπροστατευτικοί, όταν είναι αγχώδεις ή πιεστικοί, όταν δεν ασχολούνται με το παιδί ή υποβαθμίζουν τα συναισθήματά του κ.λπ. Το να σας μιλήσει το παιδί για κάτι που το απασχολεί σημαίνει ότι σας εμπιστεύεται.
Η σωστή αντιμετώπιση
- Προσεγγίστε το παιδί και μιλήστε μαζί του για ό,τι το απασχολεί την ώρα που είναι χαλαρό, αφού έχει ολοκληρώσει τις δραστηριότητές του. Μια ιδανική στιγμή είναι το βραδάκι λίγο πριν τον ύπνο.
- Κάνετε εσείς την αρχή συζητώντας πώς περάσατε τη μέρα σας.
- Αντί να το ρωτήσετε «τι έκανες σήμερα στο σχολείο», είναι καλύτερα να του πείτε: «Τι θυμάσαι περισσότερο από τη σημερινή ημέρα;». Η ερώτηση αυτή δεν έχει τόσο ανακριτικό τόνο!
- Ενθαρρύνετε το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματά του ζωγραφίζοντας. Μπορεί να μην είναι πια 5 αλλά ένα τελάρο, ένας καμβάς και μερικές τέμπερες είναι ό,τι ακριβώς μπορεί να χρειάζεται για να βγάλει από μέσα του όσα το βασανίζουν. Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσετε κι εσείς να το προσεγγίσετε πιο εύκολα.
- Αν υπάρχει κάτι που το απασχολεί και δεν ξέρει τι να κάνει, φτιάξτε έναν κατάλογο, γράφοντας το θέμα που το απασχολεί, από τη μια πλευρά, και τις πιθανές λύσεις που θα σκεφτείτε μαζί, από την άλλη, πείθοντάς το με αυτό τον τρόπο ότι σε κάθε πρόβλημα υπάρχει λύση.
- Tο πιο σημαντικό για το παιδί είναι να νιώθει ότι έχετε ανοιχτά τα αφτιά σας τη στιγμή που σας μιλά, ότι σέβεστε τα συναισθήματά του και ότι το υπολογίζετε.
- Αν το παιδί σας δε σας «ανοίγεται», είναι σημαντικό να αναλογιστείτε τη συμπεριφορά σας. Είστε γονείς που ενθαρρύνουν το διάλογο ή, αντίθετα, «βομβαρδίζετε» το παιδί με ερωτήσεις, χωρίς να το αφήνετε ελεύθερο να εκφραστεί;
- Αν διαπιστώσετε ότι ανήκετε στη δεύτερη ομάδα, τότε είναι ευκαιρία να αλλάξετε τη συμπεριφορά σας.