Ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι γύρω από τη δημιουργία ενός φανταστικού φίλου και ποιοι κοινότυποι μύθοι ανατρέπονται;
Αν το μικρό σας έχει έναν φανταστικό φίλο και σας μιλάει διαρκώς για εκείνον, τις συνήθειές του και τα πράγματα που αγαπάει, αναμφίβολα θα έχετε αναρωτηθεί ποιος ο λόγος που το οδήγησε σε αυτή την ιδιόμορφη «φιλία». Πιθανόν να έχετε καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα, που συνήθως θα σχετίζεται με την ανάγκη του μικρού σας να αναπληρώσει κάποια απώλεια συναισθηματική, επειδή λόγου χάρη του λείπει κάποιος φίλος του.
Όμως μια πρόσφατη έρευνα από την ψυχολόγο Marjorie Taylor, από το Πανεπιστήμιο του Oregon ήρθε να ανατρέψει την κοινή αυτή παραδοχή μετά από μελέτες που διεξήγαγε την τελευταία δεκαετία σε 100 παιδιά όταν βρίσκονταν αρχικά στην προσχολική ηλικία και αργότερα όταν έγιναν 6 και 7 ετών. Ας δούμε ποιοι είναι οι μύθοι που κυκλοφορούν για τις φανταστικές φιλίες και τι ισχύει πραγματικά.
«Οι φανταστικοί φίλοι φανερώνουν πως το παιδί βιώνει κάποιο συναισθηματικό κενό.»
Τι φαίνεται να ισχύει:Πολλοί ψυχολόγοι θεωρούν πως αν ένα παιδί απασχολείται υπερβολικά με τον φανταστικό κόσμο, κάποιο πρόβλημα υφίσταται στην πραγματική ζωή και προσπαθούν να ανακαλύψουν μια «σκοτεινή» αιτία. Αντιθέτως, η Taylor ξεκινάει την ανάλυσή της από διαφορετική βάση. Η ίδια υποστηρίζει ότι ένα τραύμα ή μια μετάβαση δεν αποτελεί καταλυτικό παράγοντα και πιο σημαντικός είναι ο ελεύθερος χρόνος και η αλλαγή στη ρουτίνα που συνοδεύει μια μετάβαση και αφήνει περιθώρια στη φαντασία να εξελιχθεί. Πέρα από αυτό όμως η γέννηση ενός φανταστικού φίλου μπορεί να γίνει απλά επειδή είναι ευχάριστη.
«Ελάχιστα παιδιά έχουν φανταστικούς φίλους.»
Τι φαίνεται να ισχύει:Κι όμως η συνήθεια αυτή είναι πολύ πιο διαδεδομένη. Η Taylor ανακάλυψε ότι το 65% των παιδιών μέχρι 7 ετών που συμμετείχαν στην έρευνα υποστήριξαν ότι είχαν κάποια στιγμή στη ζωή τους φανταστικούς φίλους.
«Τα εσωστρεφή παιδιά είναι πιο επιρρεπή στη δημιουργία φανταστικών φίλων.»
Τι φαίνεται να ισχύει:Κι όμως μετά από έρευνες (και πριν την Taylor) διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά που είχαν φανταστικούς φίλους είναι πιο κοινωνικά και έχουν πιο πολλούς φίλους από άλλα παιδιά, επομένως η εξωστρέφεια παίζει σημαντικό ρόλο.
«Ο φανταστικός φίλος έχει μια τυπική, κοινότυπη μορφή.»
Τι φαίνεται να ισχύει: Αντιθέτως δεν υπάρχει κάποιος κανόνας για τη δημιουργία του φανταστικού φίλου ή κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Μπορεί να είναι ένας ιπτάμενος πιγκουίνος, ένα πουλί που κάθεται στον ώμο του ή ένα μικροσκοπικό παιδί που χωράει στην παλάμη του.
«Οι φανταστικοί φίλοι είναι αυτοί που κάνουν τα λάθη και που φορτώνονται τις ζημιές.»
Τι φαίνεται να ισχύει: Στην πραγματικότητα όμως λειτουργούν περισσότερο ως πρότυπα συμπεριφοράς ή ως ινδάλματα. Πολλές φορές τα παιδιά σκέφτονται με όρους ανταγωνισμού. Δηλαδή αναρωτιούνται «Ποιος μπορεί να δέσει τα κορδόνια του; Ποιος μπορεί να διαβάσει και να κάνει ποδήλατο χωρίς βοηθητικές ρόδες;» Συνήθως ο φανταστικός φίλος είναι ο καλύτερος και μπορεί να κάνει όλα τα παραπάνω.
«Τα παιδιά με φανταστικούς φίλους συγχέουν την φαντασία με την πραγματικότητα.»
Τι φαίνεται να ισχύει: Αντιθέτως τα παιδιά γνωρίζουν πως στην πραγματικότητα οι φίλοι τους δεν είναι αληθινοί. Στην έρευνα που διεξήγαγε η Taylorτα παιδιά σταματούσαν τη συζήτηση μόνο για να επιβεβαιώσουν ότι οι ερευνητές ήξεραν ότι μιλούσαν για φίλους που δεν υφίστανται στην πραγματικότητα.
«Φανταστικούς φίλους έχουν μόνο τα νήπια και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας.»
Τι φαίνεται να ισχύει: Η φιλία αυτή μπορεί να διαρκέσει χρόνια ολόκληρα μετά την προσχολική ηλικία.
Διαβάστε ακόμα: "Ο φανταστικός του φίλος τον βοηθάει στην σκέψη"