Ποια είναι η λανθασμένη αντιμετώπιση του ξεσπάσματος;
Θα γνωρίζετε ήδη, όσοι έχετε βρεθεί αντιμέτωποι με το ξέσπασμα του νηπίου, ότι το μυστικό είναι να κατορθώσετε να διαβάσετε από πριν τα σημάδια για να το αποτρέψετε εγκαίρως, διαφορετικά τα πράγματα δυσκολεύουν. Και αν κατά τη διάρκεια του ξεσπάσματος δοκιμάσετε να ηρεμήσετε τα πνεύματα, υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν πρέπει να κάνετε προκειμένου να σώσετε την κατάσταση.
Μην κάνετε ερωτήσεις.Πιθανόν να είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται να κάνετε, δηλαδή να το ρωτήσετε «τι συμβαίνει;», «γιατί φωνάζεις και κλαις;», «τι είναι αυτό που σε ενοχλεί;». Στην πραγματικότητα το νήπιο δεν διαθέτει το απαραίτητο λεξιλόγιο αλλά και τη διαύγεια να απαντήσει στις ερωτήσεις σας και φυσικά αν μπορούσε να μεταφράσει αυτό που αισθάνεται σε λέξεις θα είχατε αποφύγει αρκετό κλάμα και φωνές. Τέτοιου τύπου ερωτήσεις δεν θα προσφέρουν τίποτε άλλο από περισσότερη δυσφορία που θα δημιουργήσει μεγαλύτερη ένταση.
Μην του μιλάτε για επιπτώσεις, τις οποίες μάλιστα δεν θα πραγματοποιήσετε. Δεν υπάρχει λόγος να απειλείτε το μικρό σας με κάποιο είδος τιμωρίας. Αν έχετε συμφωνήσει από πριν ότι εξαιτίας της συμπεριφοράς του θα υπάρχουν επιπτώσεις (π.χ. φεύγουμε αμέσως) φροντίστε να είστε συνεπείς.
Μην επικαλείστε τη λογική. Το ξέσπασμα έχει να κάνει με το συναίσθημα και κατά τη διάρκεια του η επίκληση στη λογική και οι λογικές εξηγήσεις δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. Όταν το μικρό σας ηρεμήσει θα μπορείτε να συζητήσετε γιατί έπρεπε να φορέσει το μπουφάν του ή γιατί δεν επιτρεπόταν να φάει και άλλο γλυκό.
Μην φωνάζετε. Τα ξεσπάσματα είναι, μεταξύ άλλων, και ένας τρόπος για να κερδίσει το νήπιο την προσοχή σας, είτε τη θετική είτε την αρνητική. Οι φωνές αφενός είναι η αρνητική προσοχή που επιζητά, αφετέρου δυναμιτίζουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση, χωρίς να οδηγούν σε εκτόνωση. Επιπλέον αποτελούν αρνητικό παράδειγμα προς το νήπιο που, αντιθέτως, πρέπει να μάθει ποιος είναι ο σωστός τρόπος για να εκφράσει τα έντονα συναισθήματά του. Αυτός που πρέπει να διατηρήσει την ψυχραιμία του σε αυτή την περίπτωση είστε εσείς, ακόμα και με τη χρήση τεχνικών ηρεμίας αν χρειαστεί (βαθιές ανάσες, μέτρημα, αποχώρηση από τον χώρο αφού ζητήσετε τη συνδρομή του συντρόφου σας αν συνειδητοποιείτε πως δεν μπορείτε να διαχειριστείτε την ένταση).