5 βήματα πιο κοντά στην πιο ήρεμη αντιμετώπιση των καταστάσεων.
Τα νήπια είναι από τα πιο αγαπητά μέλη μιας οικογένειας. Είναι γλυκά, χαδιάρικα, αξιαγάπητα κι έχουν μια έμφυτη καλοσύνη που αγγίζει και την πιο κρύα καρδιά. Ωστόσο, καμιά φορά και παρά το μικρό τους ύψος και όσα χαρακτηριστικά προαναφέραμε, έχουν την ικανότητα να βγάζουν τους γύρω τους εκτός ορίων. Κι αυτό γιατί δεν είναι μικροί ενήλικες και δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι.
Μεταξύ 1 και 3 ετών τα μικρά παιδιά είναι πεισματάρικα και εγωκεντρικά. Γνωρίζουν μόνο τι θέλουν και πότε το θέλουν (ΤΩΡΑ!). Δεν έχουν την ικανότητα να μπαίνουν στην θέση κάποιου άλλου, να κατανοούν τα δικά του συναισθήματα, να βλέπουν την κατάσταση από την δική του οπτική γωνία. Αντιμετωπίζουν τα πράγματα μόνο συναισθηματικά, υποκύπτουν στις παρορμήσεις τους, ζητούν άμεση ικανοποίηση. Τα νήπια πρώτα πράττουν και μετά σκέφτονται και συνήθως πολύ πριν σκεφτούν γιατί δεν καταλαβαίνετε ή δεν ικανοποιείτε αυτό που επιθυμούν ξεσπούν σε φωνές και κλάματα.
Αυτά τα νηπιακά ξεσπάσματα, όμως, σας κάνουν πολλές φορές και εσάς να χάνετε την τόσο πολύτιμη υπομονή σας. Ειλικρινά, δεν είστε οι μόνοι! Ακόμα και ο Βούδας θα έχανε την ψυχραιμία του εάν είχε μπροστά του ένα νήπιο που κλαίει γοερά, φωνάζει δυνατότερα και από σειρήνα της πυροσβεστικής και χτυπιέται στο πάτωμα τόσο βίαια που δίνει την εντύπωση πως ή θα ραγίσει το πάτωμα ή θα σπάσει κανένα χέρι.
Ας δώσουμε, λοιπόν, έναν τρόπο να δουλέψετε και οι δύο (και εσείς και ο Βούδας) πάνω στην υπομονή σας:
- Καταλάβετε πότε έχετε χάσει την ψυχραιμία σας. Φύγετε από την σκηνή που σας έβγαλε εκτός ορίων, ηρεμήστε και, κατόπιν, γράψτε σε ένα τετράδιο τις απαντήσεις στις παρακάτω ερωτήσεις:
- Τι συνέβη;
- Ποιοι λόγοι σας οδήγησαν στο να χάσετε την ψυχραιμία σας.
- Ποιοι παράγοντες σας οδήγησαν σε αυτήν την ανεπιθύμητη συμπεριφορά
Για να δώσουμε ένα παράδειγμα: Είχε έρθει η ώρα να βάλετε το παιδί για ύπνο και εκείνο έτρεχε γύρω τριγύρω φωνάζοντας πως δεν θέλει να κοιμηθεί και πως δεν βάζει τις πυτζάμες του ούτε θέλει να πλύνει τα δόντια του. Αρχίσατε να τρέχετε από πίσω του, να του φωνάζετε και να το απειλείτε πως θα του κρύψετε όλα τα παιχνίδια. Τότε εκείνο τρόμαξε, έπεσε στο πάτωμα και άρχισε να κλαίει και να ουρλιάζει, εκνευρίζοντάς σας ακόμη περισσότερο. Ήσασταν τόσο κουρασμένη που το μόνο που θέλατε ήταν μια ήρεμη νύχτα χωρίς φωνές.
- Αργότερα την ίδια μέρα ξαναδιαβάστε τις σημειώσεις και αναλύστε το γεγονός. Πώς θα είχατε αλλάξει τώρα τις αντιδράσεις σας αν είχατε την ευκαιρία να ξαναζήσετε την στιγμή; Θα είχατε την ίδια συμπεριφορά; Τώρα θα συμπεριφερόσασταν σωστά;
Πείτε για παράδειγμα: Εάν είχα καταλάβει πως ήμουν τόσο κουρασμένη που δεν θα άντεχα θα άφηνα τον σύντροφό μου να το χειριστεί /θα μπορούσα να βάλλω κι εγώ τις πυτζάμες μου μαζί του και να πλύνω τα δόντια μου, ώστε να ξαπλώσουμε για λίγο μαζί στο κρεβατάκι του και να χαλαρώσουμε παρέα/ θα είχα περισσότερες ανοχές/ θα μπορούσα να παραμείνω σιωπηλή αντί να ουρλιάζω.
- Παρατηρήστε την επανάληψη. Πριν αλλάξουμε συμπεριφορά έχουμε την τάση να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη. Δείτε στο τετράδιό σας πόσες από τις σκηνές επαναλαμβάνουν το ίδιο μοτίβο και εστιάστε στα κοινά σημεία. Υπάρχει κάτι που συμβαίνει συχνότερα, όπως να βιάζεστε, να είστε ήδη αγχωμένη για την δουλειά ή τα οικονομικά κτλ.; Μήπως το παιδί σας εμμένει πεισματικά σε συμπεριφορές που σας εκνευρίζουν; Υπάρχει κάποιο προειδοποιητικό σήμα ότι πρόκειται να χάσετε την ψυχραιμία σας, όπως να ζεσταίνεστε, να αυξάνουν οι χτύποι της καρδιάς, να δυσκολεύεστε στην αναπνοή;
- Αφού τα σκεφτείτε όλα αυτά φτιάξτε υποθετικά σενάρια για τις επόμενες φορές. Δουλέψτε, με άλλα λόγια, την σκηνή στο μυαλό σας και βρείτε μια πιο ήρεμη λύση, μια πιο ψύχραιμη αντιμετώπιση. Εάν το σκέφτεστε συχνά είναι και πιο πιθανό να το πράξετε.
- Αλλάξτε τον τρόπο που αντιδράτε. Θα έρθει κάποια στιγμή που θα μπορείτε να προβλέψετε ότι χάνετε την ψυχραιμία σας και τότε θα μπορείτε να αντιδράσετε διαφορετικά!