Η εξερεύνηση των μη στερεών τροφών βοηθάει τα νήπια να τις συνδυάσουν με τις ονομασίες τους, σύμφωνα με σχετικό πείραμα
Μπορεί η εξερεύνηση των μη στερεών τροφίμων και η ακαταστασία που τη συνοδεύει να εμπλουτίσει το λεξιλόγιο του μικρού σας; Ξέρουμε, δεν ακούγεται και πολύ δελεαστικό αν μετά από κάθε γεύμα πρέπει να καθαρίσετε από πάνω μέχρι κάτω το μικρό σας, το καρεκλάκι του, τον διπλανό τοίχο και το πάτωμα, αλλά καμιά φορά αξίζει τον κόπο να επιτρέπετε μια ακαταστασία για λόγους εκπαιδευτικούς.
Τα γεύματα του μικρού σας αποτελούν ιδανική ευκαιρία για να γνωρίσει την υφή των μη στέρεων αντικειμένων, να μάθει δηλαδή πώς είναι μια υγρή, κρεμώδης, κολλώδης ουσία ή μια ουσία που περιέχει μικρά κομματάκια τροφής. Το πιάτο, λοιπόν, του νηπίου δεν είναι παρά ένα χειροπιαστό «βιβλίο» από το οποίο θα μάθει τη γεύση, τη μυρωδιά, την υφή της τροφής πιάνοντας τη με τα χέρια, πιτσιλώντας τη και πασαλείβοντάς τη στις γύρω επιφάνειες. Μάλιστα η διαδικασία αυτή, το βοηθάει να ταυτοποιεί την κάθε ουσία με το όνομα της, θέτοντας τις βάσεις για να αναπτύξει τις λεκτικές του δεξιότητες και να εμπλουτίσει το λεξιλόγιό του, σύμφωνα με σχετικό πείραμα.
Το πείραμα
Παλαιότερες έρευνες είχαν δείξει ότι παρόλο που τα νήπια μαθαίνουν με ευκολία να αναγνωρίζουν τα στερεά αντικείμενα, καθώς έχουν σταθερό σχήμα και μέγεθος, δυσκολεύονται με τις ρευστές ουσίες εκτός και αν πειραματιστούν μαζί τους σε ένα οικείο περιβάλλον, όπως είναι για παράδειγμα το καρεκλάκι όπου κάθονται για να φάνε μιας και εκεί κυρίως έρχονται σε επαφή με αυτές τις ουσίες. Με βάση αυτό οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Iowa στις ΗΠΑ προσπάθησαν να ανακαλύψουν με ποιον τρόπο τα νήπια 16 μηνών μαθαίνουν να αντιστοιχούν τις μη στερεές ουσίες με τις ονομασίες τους (ή με συγκεκριμένες λεξούλες που τις ταυτοποιούν).
Έτσι έφεραν σε επαφή τα νήπια με 14 μη στερεές ουσίες κυρίως τροφές και ροφήματα, παρουσιάζοντας τις με συγκεκριμένα ονόματα που οι ίδιοι είχαν εμπνευστεί και τα ρώτησαν στη συνέχεια να αναγνωρίσουν την ίδια ουσία τοποθετημένη σε διαφορετικό δοχείο (άρα με διαφορετικό σχήμα). Τα μικρά για να αναγνωρίσουν την κάθε ουσία δεν μπορούσαν απλά να βασιστούν στο συγκεκριμένο σχήμα που έπαιρνε από το δοχείο αλλά να εξερευνήσουν την υφή και το περιεχόμενό της. Έτσι τα περισσότερα παιδιά βουτούσαν τα χέρια τους, πασάλειβαν την κοντινή τους επιφάνεια με την τροφή και πετούσαν κάτω την κάθε ουσία για να μπορέσουν να την ταυτοποιήσουν. Το πείραμα έδειξε ότι τα νήπια που ασχολούνταν περισσότερο με τις τροφές με τους παραπάνω τρόπους, μπορούσαν πιο εύκολα να τις συνδυάσουν με τις «ονομασίες» τους.
Επίσης το πείραμα έδειξε ότι και το περιβάλλον έπαιζε ρόλο στην αναγνώριση των ουσιών. Συγκεκριμένα το καρεκλάκι για το φαγητό ήταν η ιδανική θέση για να την ταυτοποίηση των τροφίμων σε σύγκριση με το τραπέζι.