Ανυπομονείτε να το ακούσετε να λέει τις πρώτες του λέξεις;
Περιμένετε με ανυπομονησία την πρώτη στιγμή που το μωράκι σας θα πει «μαμά» και «μπαμπά», ενώ είστε σίγουροι πως μπορείτε να συνδράμετε ώστε να γίνει ένας πρώτης τάξεως ρήτορας. Δεν έχετε άδικο! Η δική σας συμβολή είναι σημαντική για την ανάπτυξη της ομιλίας του και οι προσπάθειές σας πρέπει να επικεντρωθούν στο βασικό τρίπτυχο επιτυχίας, δηλαδή την ενθάρρυνση, την επανάληψη και την υπομονή.
Από την πρώτη στιγμή…
Μπορεί να μην κατανοεί τι του λέτε αλλά είναι πολύ σημαντικό:
1. Να του μιλάτε από την πρώτη κιόλας στιγμή, κάνοντας μάλιστα και γκριμάτσες για να δώσετε έμφαση στα λεγόμενά σας και να του τραβήξετε το ενδιαφέρον.
2. Να του περιγράφεται τι κάνετε την δεδομένη στιγμή και να του περιγράφετε τα αντικείμενα με τα οποία συναναστρέφεται
3. Να του διαβάζεται, όχι μόνο παιδικά ποιήματα και παραμύθια, αλλά και το ίδιο σας το βιβλίο ή το περιοδικό μεγαλόφωνα
4. Να του τραγουδάτε ρυθμικά και να του λέτε νανουρίσματα, ακόμα κι αν η φωνή σας δεν είναι ικανή να σας στείλει στην Σκάλα του Μιλάνο
5. Να «συζητάτε» μαζί του με αργό ρυθμό, με ήρεμη φωνή και όσο μπορείτε πιο καθαρά.
6. Να χρησιμοποιείτε απλές λέξεις και φράσεις, τις ίδιες περίπου που θα χρησιμοποιεί και εκείνο τα πρώτα χρόνια της ζωής του
7. Να δίνετε έμφαση σε λέξεις και έννοιες που αποτελούν μέρη της καθημερινότητάς του, όπως φαγητό, ύπνος, μπάνιο, αλλαγή πάνας, αγκαλιά, φιλί κτλ.
Κατόπιν…
Όσο το παιδί μεγαλώνει, τόσο πιο σημαντικές είναι οι προσπάθειες που καταβάλλετε για την γλωσσική του ανάπτυξη. Μην αγχώνεστε εάν δεν βλέπετε τα αναμενόμενα αποτελέσματα (κάποιοι γονείς υπερβάλλουν όταν λένε πως το μικρό τους έλεγε γλωσσοδέτες ήδη από τα 3 του!). Φροντίστε μόνο να:
1. Ακούτε προσεκτικά όσα έχει να σας πει και να μην δυσανασχετείτε όταν δεν καταφέρνει να εκφραστεί ή αν δεν γίνονται κατανοητά τα όσα λέει. Η προσπάθεια είναι που μετράει.
2. Πιάστε συζήτηση με το παιδί σας για θέματα που το ενδιαφέρουν δίνοντας του πάντα χρόνο να σκεφτεί και να απαντήσει.
3. Κάντε του ερωτήσεις που δεν απαντιούνται μονολεκτικά με ένα απλό «ναι» ή «όχι».
4. Μάθετε μαζί μικρά ποιηματάκια και παιδικά τραγουδάκια, αφού ο ρυθμός και η ομοιοκαταληξία θα βοηθήσει στην αποστήθιση λέξεων και φράσεων. Κάντε εσείς την αρχή και αφήνετέ το να συμπληρώνει. Π.χ. Πείτε «φτιάχνω κουλουράκια…» και αφήστε το να πει «με τα δυο χεράκια».
5. Φυσικά, καλό είναι να το παίρνετε μαζί σε φιλικές επισκέψεις, κοινωνικές συναθροίσεις, στα μαγαζιά ή όπου αλλού μπορεί να του δοθεί η ευκαιρία να παρακολουθήσει ή να συμμετέχει σε μια συζήτηση.
6. Ακόμα, πολύ σημαντικό είναι να μην έχετε ανοιχτές πηγές θορύβου (τηλεόραση, ραδιόφωνο, ηλεκτρική σκούπα κτλ.) όταν μιλάτε στο παιδί ή όταν συζητάτε μαζί του. Ο λόγος είναι ότι εύκολα μπορεί να διασπαστεί η προσοχή του 
και να μην μπορεί να εκφραστεί ή να στρέψετε εσείς αλλού την προσοχή σας δίνοντας το μήνυμα στο παιδί ότι όσα έχει να πει δεν είναι τόσο σημαντικά.
Μετά τον τρίτο χρόνο…
Στο μεταίχμιο νηπιακής και προσχολικής ηλικίας οι προσπάθειές σας είναι σημαντικό να συνεχίσουν με αμείωτη ένταση. Ανάμεσα στα άλλα προσπαθήστε:
1. Να διορθώνετε χωρίς αυστηρότητα όσα το παιδί σας λέει λάθος. Ένας καλός και συνάμα ευεργετικός τρόπος είναι να επαναλαμβάνετε σωστά αυτό που το παιδί σας ήθελε να πει. Για παράδειγμα, εάν σας πει «νελό θέλω», διορθώστε το λέγοντας «θέλεις να πιεις νερό;».
2. Διαβάστε παρέα παραμύθια και βιβλία κατάλληλα για την ηλικία του που περιλαμβάνουν πιο δύσκολες έννοιες και λέξεις.
3. Επενδύστε σε βιβλία με εικόνες που θα σας δώσουν αφορμή για συζήτηση. Δείξτε του, λόγου χάρη, την εικόνα και ζητήστε του να περιγράψει τι βλέπει ή παρακινήστε το με βάση αυτήν να μαντέψει τι θα γίνει στην συνέχεια.
4. Τέλος, εκμεταλλευτείτε κάθε ευκαιρία για συζήτηση. Ρωτήστε το πώς πέρασε την ημέρα του, τι του άρεσε περισσότερο, μιλήστε για το πώς νιώθει και, εάν τα καταφέρνει, αφήστε το να παραγγείλει εκείνο αυτά που θα φάτε στο εστιατόριο. Βέβαια, εάν το ίδιο το παιδί δεν έχει όρεξη για κουβέντα, μην το πιέζετε και αναζητήστε μια πιο κατάλληλη στιγμή.
SOS Tips: Πολλοί γονείς, φίλοι και συγγενείς βρίσκουν γοητευτική την αδυναμία του παιδιού να πει κάποιες λέξεις ή να χρησιμοποιήσει κάποια γράμματα. Προσπαθήστε να μιλάτε στο παιδί σαν ενήλικες, με απλές όμως λέξεις και αργόσυρτη απαλή φωνή, και μην επαναλαμβάνετε κάτι μόνο και μόνο γιατί είναι αστείο, όπως «νελό» αντί για «νερό», «θπίτι» αντί για «σπίτι» κοκ.