10 σημαντικοί κανόνες ασφαλείας που πρέπει να γνωρίζουν μικροί και μεγάλοι
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της ΕΛΑΣ που παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση που διοργάνωσε «Το Χαμόγελο του Παιδιού» πριν από 3 χρόνια:
- Ένα παιδί εξαφανίζεται καθημερινά στην Ελλάδα.
- Τους πρώτους τέσσερις μήνες του 2013 εξαφανίστηκαν 138 παιδιά, από τα οποία τα 90 έχουν βρεθεί.
- Το ποσοστό εξαφανίσεων ανηλίκων στην περιφέρεια είναι μεγαλύτερο από ότι στην Αττική, σε αντίθεση με το παρελθόν.
- Στον κατάλογο με τα αίτια εξαφάνισης παιδιών πρώτα είναι τα οικογενειακά, ενώ επισήμανε ότι είναι 2,5 φορές μεγαλύτερος ο αριθμός των κοριτσιών που εξαφανίζονται σε σχέση με τα αγόρια.
Τα διαθέσιμα στοιχεία αφορούν ένα όχι και τόσο μακρινό παρελθόν και βρίσκονται εδώ για να μας υπενθυμίσουν ότι ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και δεν πρέπει να τον υποτιμάμε. Γι’ αυτό και θα ήταν καλό να διδάξετε στα παιδιά σας τους παρακάτω βασικούς κανόνες που εξέδωσε το Safety Ever After Inc και αφορούν στην ασφάλειά παιδιών και ενηλίκων.
1) Το σώμα μου μου ανήκει
2) Γνωρίζω το ΟΝΟΜΑ μου, την ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ και το ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ μου, καθώς και το ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ των γονέων μου και τα ΚΙΝΗΤΑ τους τηλέφωνα.
3) Δεν εμπιστεύομαι ενήλικες που μου ζητούν βοήθεια. Οι ενήλικες ποτέ δεν προστρέχουν για βοήθεια σε ένα παιδί.
4) Δεν παίρνω ΤΙΠΟΤΑ και δεν πηγαίνω ΠΟΥΘΕΝΑ με άτομα που δεν γνωρίζω.
5) Πάντοτε «Παίρνω την Άδεια» από τον ενήλικα που με συνοδεύει πριν πάω κάπου ή αλλάξω τα σχέδιά μου ή μπω σε ένα αμάξι, ακόμα κι αν γνωρίζω το άτομο που μου το ζητάει. Εάν δεν μπορώ να πάρω άδεια τότε η απάντηση είναι ΟΧΙ.
6) Οι περιοχές του σώματός μου που καλύπτονται από εσώρουχα είναι ιδιωτικές και κανένας δεν επιτρέπεται να τις αγγίζει.
7) Δεν χρειάζεται να είμαι ευγενικός με άτομα που μου προκαλούν φόβο ή αμηχανία. Είναι αποδεκτό να αρνούμαι ακόμα και σε έναν ενήλικα που γνωρίζω καλά.
8) Δεν πρέπει να κρατάω ΜΥΣΤΙΚΑ, ειδικά εάν με κάνουν να νιώθω φόβο ή νευρικότητα. Κανένας ενήλικας δεν πρέπει να ζητάει από ένα παιδί να κρατήσει μυστικά.
9) Εάν χαθώ σε δημόσιο χώρο, παραμένω στο ίδιο σημείο και φωνάζω δυνατά τους γονείς μου ή απευθύνομαι σε έναν ασφαλή ενήλικα για βοήθεια (π.χ. μια μητέρα με παιδιά).
10) Εμπιστεύομαι πάντα το ένστικτό μου όταν μου λέει ότι δεν πρέπει να κάνω κάτι.
SOS Tip: Όσο καλά κι αν έχει διδαχθεί το παιδί σας τους κανόνες, σημαντικότερη όλων είναι η δική σας επίβλεψη. Παρακολουθήστε παρακάτω ένα κοινωνικό πείραμα για το πόσο εύκολο είναι να ακολουθήσει το παιδί σας έναν άγνωστο, ακόμα κι αν ξέρει πως δεν πρέπει να το κάνει.
Διαβάστε ακόμα: «Προστασία απ’ τους αγνώστους»