Για ποιον λόγο πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά να αντιμετωπίζουν κατά μέτωπο τις δυσκολίες της ζωής;
Δεν έχει σημασία ο δρόμος που το παιδί σας θα αποφασίσει να βαδίσει. Ό,τι κι αν θελήσει να κάνει, όποιον επαγγελματικό προσανατολισμό κι αν επιλέξει, το σίγουρο είναι πως θα αναγκαστεί να κάνει δύσκολα πράγματα. Πράγματα που δεν είναι διόλου διασκεδαστικά. Πράγματα στα οποία ίσως και να μην είναι καλό...
Πάρτε για παράδειγμα τον εαυτό σας. Μπορεί να λατρεύετε τον ρόλο της μητέρας, πόσο εύκολο, όμως, είναι να αλλάζετε δεκάδες πάνες εβδομαδιαίως, τις μισές χωρίς καν να είστε εντελώς ξύπνια; Πόσο άνετα διατηρούσατε τα «λογικά» σας αντιμετωπίζοντας το συνεχές κλάμα του μωρού σας που βγάζει δόντια; Και πόσο παιχνιδάκι θεωρείτε το να οδηγείτε με δύο νήπια που γκρινιάζουν και μαλώνουν στο πίσω κάθισμα;
Κι αν είστε όντως μία super-μαμά, ας μεταφερθούμε στον επαγγελματικό τομέα, με τον ανταγωνισμό, τις ίντριγκες, τις προθεσμίες, την πίεση, την κούραση, τις διαπραγματεύσεις κοκ. Νομίζω ότι πιάσατε το νόημα...
Επειδή, λοιπόν, τα δύσκολα κάποια στιγμή θα έρθουν, καλό είναι να αφήσετε το παιδί να σκληραγωγηθεί. Εσείς είστε αυτή που θα του διδάξετε πως η ζωή δεν έρχεται χωρίς εμπόδια και πως είναι προς όφελός του να μάθει να τα αντιμετωπίζει κατά μέτωπον και να τα υπερπηδά.
Εκπαιδεύστε τον χαρακτήρα του, τα αντανακλαστικά του και δείξτε του πως να χειρίζετε τα πάντα με γενναιότητα, υπομονή και επιμονή. Βοηθήστε το να κατανοήσει πως οι δυσκολίες μπορεί να το περιορίσουν και να το αποπροσανατολίσουν αλλά δεν μπορούν να το καθορίσουν. Και φροντίστε να χτίσετε ένα ιστορικό με μικρές καθημερινές νίκες στις οποίες θα ανατρέχει κάθε φορά που δυσκολεύεται και οι οποίες θα αποτελούν απόδειξη των καρπών της επιμονής και της προσπάθειας.
Πρακτικά, τώρα, αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι:
- Να θέσετε κανόνες και όρια. Τα όρια και οι κανόνες είναι από τις πρώτες δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει ένα παιδί, καθώς εγκαταλείπει τα «θέλω» του για χάρη των «πρέπει». Με το να επιβάλλετε ήρεμα και σταθερά την πειθαρχία προστατεύετε το παιδί από άμεσους κινδύνους και μελλοντικές απογοητεύσεις. Η θετική διαπαιδαγώγηση χτίζει χαρακτήρα, ενώ διδάσκει σεβασμό προς του άλλους και υπευθυνότητα.
- Να μην κάνετε για τα παιδιά σας ό,τι μπορούν να κάνουν μόνα τους. Μερικές φορές όσα δεν κάνουμε για τα παιδιά μας είναι εξίσου σημαντικά με όσα κάνουμε για αυτά! Σταματήστε, λοιπόν, να αναλαμβάνετε για λογαριασμό τους υποχρεώσεις και πρωτοβουλίες που μπορούν (και πρέπει) να πάρουν μόνα τους.
- Να επικροτείτε την προσπάθεια. Είναι πολύ σημαντικό τα επιτεύγματά του να μην τα αποδίδετε σε ένα εκ γενετής χαρακτηριστικό αλλά στην καταβληθείσα προσπάθεια. Εάν, για παράδειγμα, γράψει καλά σε ένα διαγωνισμα, αντί να πείτε «Μπράβο! Είσαι τόσο έξυπνος!», καλύτερα πείτε «Σου άξιζε γιατί διάβασες πολύ σκληρά».
- Να το αφήνετε να παίρνει ρίσκα. Στην ζωή οφείλουμε να διακινδυνεύουμε κάποιες φορές ώστε να επιτύχουμε κάτι παραπάνω από τα δεδομένα κι αυτό πρέπει να το παιδί σας να το κατανοήσει μέσα από την εμπειρία. Καταπνίξτε, λοιπόν, τους φόβους σας και αφήστε το να βγάλει τις βοηθητικές από το παοδήλατο, να περπατήσει πλάι σας χωρίς να σας κρατάει από το χέρι, να μείνει ένα βράδυ στο σπίτι του συμμαθητή του κοκ.
- Να το αφήνετε να κάνει λάθη. Το λάθος και η αποτυχία δεν βρίσκονται στο δρόμο μας για να μας αποθαρρύνουν αλλά για να μας κάνουν πιο δυνατούς. Βοηθήστε το παιδί σας να κατανοήσει πως αναποδιές συμβαίνουν και πως έρχονται στην ζωή μας για να μας δώσουν σημαντικά μαθήματα. «Μπορεί να πέσεις αλλά επιβάλλεται να σηκωθείς και να ξαναπροσπαθήσεις». Αυτό πρέπει να γίνει δόγμα ζωής.
