Τα πάντα για το ιδιοπαθές βάδισμα.
*Με τη συνεργασία της παιδιάτρου-αναπτυξιολόγου, Dr Κωνσταντίνας Γκόλτσιου
Το μικρό σας περπατάει με έναν πολύ χαριτωμένο και ανάλαφρο τρόπο. Στέκεται στις μύτες των ποδιών και κινείται γρήγορα και συνεχώς. Είναι, όμως, κάτι τέτοιο φυσιολογικό; Και γιατί μπορεί να βαδίσει κανονικά μόνο για πολύ μικρά χρονικά διαστήματα.
Ιδιοπαθής βάδιση
Το περπάτημα στις μύτες των ποδιών ονομάζεται ιδιοπαθής βάδιση και εμφανίζεται σε αναπτυξιακά υγιή παιδιά μετά την ηλικία των 2 ετών σε ποσοστό 7-24%. Παρότι το αίτιο παραμένει άγνωστο, φαίνεται πως κυρίαρχο ρόλο στην εκδήλωση της ιδιομορφίας διαδραματίζει η κληρονομικότητα. Πολλοί θεωρούν πως το βάδισμα στις μύτες οφείλεται σε ορθοπεδικές, νευρολογικές ή ψυχιατρικές διαταραχές, ωστόσο δεν είναι πάντοτε έτσι. Επίσης, παρότι έχει συσχετιστεί με διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (π.χ. αυτισμό), δεν είναι βέβαιο πως τα παιδιά με ιδιοπαθή βάδιση έχουν κάποιο αναπτυξιακό πρόβλημα.
Τι πρέπει να κάνω;
Εάν παρατηρήσετε πως το μικρό σας περπατά στις μύτες, καλό θα ήταν να ζητήσετε ιατρική βοήθεια. Ο λόγος είναι πως σύμφωνα με έρευνες:
Η μακροχρόνια ιδιοπαθής βάδιση συχνά οδηγεί στη δημιουργία βλαισοπλατυποδίας, βλαίσου μεγάλου δακτύλου και στροφή της κνήμης προς τα έξω (Williams et.al. 2010, Lippincott Williams and Wilkins Inc 2004).
Ακόμα, αυτό ο τρόπος βάδισης αυξάνει την δαπάνη ενέργειας από 53-83% με αποτέλεσμα το παιδί να κουράζεται ευκολότερα, όταν περπατά ή επιδίδεται σε άλλες φυσικές δραστηριότητες (Cunningham et.al. 2010).
Τέλος, τα παιδιά με μακροχρόνια ιδιοπαθή βάδιση παραπονιούνται για πόνους στις αρθρώσεις και στην πλάτη (G.Hirsch and B.Wagner 2004).
Καλό, λοιπόν, είναι να προχωρήσετε σε μία παιδονευρολογική και παιδοορθοπεδική εκτίμηση και στην συνέχεια σε αναπτυξιακό έλεγχο αν ανησυχείτε και για άλλες πτυχές της ανάπτυξης του παιδιού, όπως λόγου χάρη στον λόγο ή στην κοινωνική επαφή.
Πως αντιμετωπίζεται;
Ανάλογα με την φάση στην οποία θα παρέμβετε, η διαδικασία θεραπείας μπορεί να περιλαμβάνει συμβουλευτική από φυσικοθεραπευτή για ασκήσεις στο σπίτι, φυσικοθεραπεία, θεραπεία με νάρθηκες, botox ή χειρουργική επέμβαση. Φυσικά, υπάρχει πάντοτε η περίπτωση ο γιατρός σας να κρίνει πως δεν χρειάζεται να γίνει καμία παρέμβαση.