Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που βάζει τα κλάματα;
Εκεί που παίζει αμέριμνο, ξαφνικά σκουντουφλάει και πέφτει στη μέση του σαλονιού χωρίς ωστόσο να φαίνεται να έχει χτυπήσει. Εσείς τρέχετε πανικόβλητοι, εκείνο είναι σιωπηλό, γυρίζει να σας κοιτάξει και μετά από κάποια δευτερόλεπτα ξεσπάει σε κλάματα. Για ποιο λόγο κλαίει ενώ δεν έχει χτυπήσει; Ενδεχομένως να τρόμαξε, όντως να πόνεσε, ενώ υπάρχει πάντα η πιθανότητα να χρησιμοποιεί τα δάκρυα για να προσελκύσει το ενδιαφέρον σας;
Την περίοδο που το νήπιο ανακαλύπτει τη δύναμη που έχουν οι πράξεις του στους άλλους, μπορεί να χρησιμοποιήσει τα δάκρυα και τα παρακάλια για να πετύχει αυτό που θέλει. Ίσως δεν ακούγεται τόσο αθώο ή να μην μοιάζει με συμπεριφορά που θα μπορούσε να έχει ένα παιδί, αλλά πρόκειται για μια πολύ κοινή παιδική αντίδραση, ειδικά σε παιδιά που ακόμα δεν μιλούν κι επομένως δεν έχουν τις κατάλληλες λέξεις για να εκφραστούν.
Ταυτόχρονα είναι και μια συμπεριφορά που μαθαίνει να έχει το παιδί, με την έννοια ότι οι γονείς του επιτρέπουν να αντιδρά έτσι ή υποκύπτουν στο κλάμα και στα παρακάλια επειδή νιώθουν ενοχές, ενόχληση και σύγχυση, ειδικά αν του έχουν αρνηθεί κάτι.
Το κλάμα αυτού του είδους είναι ένας καλός τρόπος για να προσελκύσει την προσοχή και την φροντίδα των γονιών ή ακόμα και να τους «χειριστεί» (ειδικά αν βλέπει ότι ανταποκρίνονται με υπερβολή) με σκοπό να απολαύσει ακόμα περισσότερο την προσοχή τους.
Τι να κάνω;
Η απάντηση στα «κροκοδείλια» δάκρυα είναι, καταρχήν, να αφήσουν οι γονείς κατά μέρος τις ενοχές και να μετριάσουν την αντίδρασή τους, αφού η υπερβολική προσοχή μπορεί να ενισχύσει την συμπεριφορά που θέλουν να περιορίσουν. Αντ’ αυτού, αν το μικρό σας πέσει χωρίς να έχει χτυπήσει κάπου, αντί να τρέξετε με πανικό να δείτε τι έγινε, ρωτήστε το αν είναι καλά, ενθαρρύνετέ το να σηκωθεί και να συνεχίσει αυτό που έκανε. Ρωτήστε το ακόμα αν θέλει μια αγκαλιά, αλλά αφήστε το να έρθει εκείνο σε εσάς και όχι να τρέξετε εσείς σε αυτό.