Η συμβολή του καθρέφτη στην ανάπτυξη του μωρού σας
Η αξία του καθρέφτη είναι τεράστια, εάν σκεφτεί κανείς πως οι Ινδιάνοι την εποχή του Κολόμβου δεν δίσταζαν να δίνουν το χρυσάφι τους με αντάλλαγμα καθρεφτάκια. Και μπορεί ακούγοντάς το να θεωρείτε την συγκεκριμένη πράξη κοροϊδία, αλλά η αξία ενός αντικειμένου καθορίζεται συνήθως από δύο πράγματα: την σπανιότητά του (οι ινδιάνοι δεν είχαν δει ποτέ κάτι ανάλογο) και την συμβολή του στην αυτοβελτίωση! Συνεπώς, την πάτησες Κολόμβε!
Γιατί; Επειδή όπως αποδεικνύουν οι έρευνες ο καθρέφτης βοηθά τα μωρά στην σωματική, κοινωνική και πνευματική τους ανάπτυξη. Για τον ίδιο λόγο σχεδόν όλα τα στολίδια που κρεμιούνται πάνω από την κούνια του μωρού και καμιά φορά τα μωρουδιακά βιβλία και παιχνίδια έχουν ενσωματωμένους καθρέφτες από plexiglas.
Καταρχήν, τα μωρά αγαπούν να βλέπουν πρόσωπα. Έτσι, ακόμα κι αν βρίσκονται ξαπλωμένα και δεν έχουν δίπλα τους την μαμά ή τον μπαμπά ή οποιονδήποτε άλλο, αισθάνονται την παρουσία κάποιου. Απέναντί τους στέκεται ένα μωρό. Κινούνται και κινείται και εκείνο, χαμογελούν και τους χαμογελά επίσης. Δεν αισθάνονται μοναξιά και έχουν κάποιον για να μοιραστούν χαρά, μπλαμπλάδισμα και παιχνίδι.
Συνεπώς, οι καθρέφτες μπορούν και ενισχύουν την κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη, αφού τραβούν την παιδική περιέργεια και την λατρεία τους στο να κοιτούν και να αγγίζουν. Επίσης αργότερα, όταν φτάσουν σε ηλικία που μπορούν να κατανοήσουν πως το είδωλο στον καθρέφτη είναι ο ίδιος τους ο εαυτός, ο καθρέφτης συμβάλλει στην αυτοανακάλυψη και την αυτογνωσία. «Ουάου, αυτός/η είμαι εγώ»!
Από την άλλη, οι καθρέφτες μπορούν να υποβοηθήσουν και την σωματική ανάπτυξη ενός μωρού. Σε πολύ μικρά μωρά, οι καθρέφτες στην κούνια ενδυναμώνουν τους μύες του λαιμού, καθώς εκείνα σηκώνουν το κεφαλάκι για να αντικρίσουν τον καθρέφτη. Σε μωρά μεγαλύτερης ηλικίας, ένας στρατηγικά τοποθετημένος καθρέφτης μπορεί να κάνει το μωρό να μπουσουλίσει και να σταθεί προσπαθώντας να κοιτάξει μέσα του. Στην τελευταία, μάλιστα, περίπτωση, παρατηρείται ταυτόχρονα ένας συντονισμός χεριού-ματιού, την ώρα που το παιδί κινείται προσπαθώντας να πιάσει το άλλο άτομο στον καθρέφτη.
Εκμεταλευτείτε τον!
Το παιχνίδι «κουκου-τσα» είναι λίγο πολύ γνωστό! Προσθέστε σε αυτό τον καθρέφτη και θα παρέχετε στο μικρούλι σας διασκέδαση πέρα από τα όρια. Βρείτε έναν μεγάλο σταθερό καθρέφτη (στην κρεβατοκάμαρα, το μπάνιο κτλ.), κρατήστε το μωρό στην αγκαλιά σας και αφήστε το να δει το «άλλο μωρό». Τραβήξτε το, ώστε να μην καθρεφτίζεται πια, και πείτε: «Που είναι το μωρό»; Επιστρέψτε γρήγορα στην προηγούμενη θέση και φωνάξτε ταυτόχρονα: «Να το»! Τα μωρά με το συγκεκριμένο παιχνίδι ξεκαρδίζονται στα γέλια.
Μάθετε κι αυτό:
Τα μωρά δεν αργούν να κατανοήσουν πως δεν μπορούν να αγγίξουν το μωρό που έχουν απέναντί τους. Αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία να πιάσουν την επιφάνεια του καθρέφτη και να το μαθαίνουν από την προσωπική τους εμπειρία. Ωστόσο, οι επιστήμονες ισχυρίζονται πως το να αναγνωρίσουν στην αντανακλαστική επιφάνεια το ίδιο τους το πρόσωπο παίρνει πολύ καιρό. Πόσο; 24 μήνες!
Αυτό το ανακάλυψαν βάζοντας σε διαφορετικά διαστήματα φυστικοβούτυρο πάνω στην μύτη των μωρών. Τα μικρά σε ηλικία μωρά (10-12) μηνών, όταν έβλεπαν το είδωλό τους, χτυπούσαν τα χέρια τους και γελούσαν. Περίπου, όμως, στην ηλικία των 2 χρονών τα περισσότερα νήπια προσπαθούσαν να σκουπίσουν την μύτη τους. Αυτό απέδειξε στους επιστήμονες ότι είχαν ήδη καταλάβει πως ο καθρέφτης απλά αντανακλά την δική τους εικόνα.