Μια μέρα στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο θα σας κάνει να αναθεωρήσετε ό,τι μέχρι σήμερα θεωρούσατε ψυχαγωγία, ενώ θα σας ωθήσει να σκεφτείτε πολύ καλά την σημασία του να προστατεύεις την φύση και τα ζώα!
Μου το είχαν πει, όχι μόνο τα κανάλια, αλλά και φίλοι και γνωστοί και συγγενείς και το βαφτιστήρι μου, καθώς με κύκλωνε αλαφιασμένο φορώντας ακόμα την αποκριάτικη στολή της μαγισσούλας. «Μα πως είναι δυνατόν να μην έχεις πάει ποτέ στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο», μου είπε προχθές και η θεία μου, 60 χρονών και βάλε. Ε, αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα! Έπρεπε να πάω, για να διαπιστώσω ιδίοις όμασι τι ήταν αυτό που τραβούσε σαν μαγνήτης από 5χρονα πιτσιρίκια μέχρι γιαγιάδες, με ή χωρίς τα εγγονάκια τους.
Πήρα, λοιπόν, το αμάξι και ξεκίνησα. Μπαίνω Αττική οδό, ανηφορίζω προς Μαρκόπουλο, ρωτάω στα διόδια και μου λένε «θα βγείτε στην 16P, δεσποινίς μου, θα περάσετε καλά». Όχι «να» περάσετε, «θα» περάσετε! Μα καλά, είναι το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο ένα κοινό μυστικό και μόνο εγώ έχω μείνει απ’ έξω;
Βγαίνω, λοιπόν, στην έξοδο για «Ραφήνα» και από εκεί και πέρα χρησιμοποιώ μια τον χάρτη, που είχα την προνοητικότητα να τυπώσω, και μια την έκτη μου αίσθηση, ένα εσωτερικό GPS που με τραβάει προς τα εμπορικά κέντρα. Βλέπετε, λίγο πιο πέρα από το Πάρκο είναι το Εκπτωτικό Χωριό. Στόχος μου σε περίπτωση που το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο δεν έλεγε και πολλά.
Καταρχήν, να σημειωθεί στα πρακτικά πως δεν πάτησα πόδι στο εμπορικό. Ίσως γι’ αυτό ευθύνεται πως, κατά διαβολική σύμπτωση, έφτασα την ώρα που ταΐζονταν οι λεμούριοι, ξέρετε τα ζωάκια που τραγουδούν και χορεύουν στην ταινία κινουμένων σχεδίων «Μαδαγασκάρη». Ακολούθησα τις ταμπέλες και μπήκα σε ένα μεγάλο «δάσος» όπου τα ζωάκια αυτά πηδούσαν από σκοινί σε σκοινί, έπαιζαν και μασουλούσαν φυλλαράκια. Ναι, ναι, στον ίδιο χώρο με μένα. Τριγύρω μου! Τρελάθηκα! Κι από εκείνη την στιγμή άρχισα να ζω την περιπέτεια!
Γύρισα στην αφετηρία και είπα να ξεκινήσω από τα πιθηκοειδή, τα οποία ανέκαθεν λάτρευα. Η επιλογή μου δεν μπορούσε παρά να πολλαπλασιάσει τον ενθουσιασμό μου. Τα μαϊμουδάκια (όλα έτσι τα λέω, παρότι διάβαζα προσεκτικά τις πινακίδες για να μάθω πως λέγονται, που ζουν , τι τρώνε κτλ.) χοροπηδούσαν ανέμελα και ζητιάνευαν ό,τι κι αν σε έβλεπαν να τρως. Ένας χιμπατζής άπλωνε τα χέρια του από τα κάγκελα και ζητούσε ικετευτικά τα πτι-μπερ μου. Μπήκα -η αλήθεια να λέγεται- στο πειρασμό να του δώσω, αλλά οι κανόνες ήταν ρητοί: Τα ζώα δεν πρέπει να ταΐζονται από τους επισκέπτες του Πάρκου, μιας και ακολουθούν ειδική διατροφή και καθώς κατά το παρελθόν πολλά πέθαναν λόγω πραγμάτων που τους είχαν δοθεί.
Φεύγοντας από τα μαϊμουδάκια κατευθύνθηκα να θαυμάσω και τα υπόλοιπα θηλαστικά. Και τι δεν είδα! Λιοντάρια, τίγρεις, πούμα, ρινόκερους, λύκους, καμηλοπαρδάλεις , μερικές από τις περιβόητες καφέ αρκούδες και ένα σωρό άλλα! Αγαπημένα μου; Τα σκυλιά των λειμώνων, που δεν μοιάζουν διόλου με τα συνηθισμένα σκυλιά, φέρνουν περισσότερο σε παχουλά χάμστερ. Αυτά έβγαζαν τα κεφαλάκια τους από τις τρυπούλες που είχαν σκάψει στο έδαφος και με επεξεργάζονταν λεπτομερώς.
Κατόπιν, πέρασα από την πτέρυγα με τα πτηνά, για να δω το τμήμα απ’ όπου ξεκίνησε όλη αυτή η προσπάθεια για προστασία και ενημέρωση γύρω από τα ζώα των 5 ηπείρων. Πλησίαζα και έπαιζα ένα παιχνίδι με το εαυτό μου, καθώς τα περισσότερα πουλιά δεν ήταν εύκολο να τα διακρίνεις με την πρώτη. Έβλεπα την ταμπέλα, διάβαζα τις πληροφορίες, απομνημόνευα την εικόνα και κατόπιν έκανα έναν γύρω με τα μάτια μου αναζητώντας τον … στόχο μου. Ήταν τόσο διασκεδαστικό που συνέχισα να το κάνω και με τα 300 διαφορετικά είδη που φιλοξενούνται.
Μόλις τελείωσα με την νοερή περιπλάνηση στους ουρανούς του κόσμου μας, έκατσα στο αναψυκτήριο να πάρω μια ανάσα. 200 στρέμματα είναι αυτά! Ήπια λίγο νεράκι και περιεργάστηκα την κάτοψη του Πάρκου που μου έδωσαν στην είσοδο. Κοίταξα το ρολόι μου και είδα ότι προλαβαίνω να δω και τα ερπετά μέχρι να αρχίσει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα θαλάσσιων θηλαστικών. Μπήκα στον «λαβύρινθο» και άρχισα να κοιτώ μία μία τις βιτρίνες με τα φίδια, τις σαύρες και τις αράχνες. Ανατριχιαστικό αλλά πολύ ενημερωτικό, μιας κι από τις ταμπέλες κατάλαβα ότι πολλά από τα ερπετά που τόσο τρέμουμε είναι στην ουσία άκακα! Βγήκα από τον χώρο και τι να δω! Δίπλα στην λιμνούλα καθόταν ακίνητος, με το στόμα να χάσκει ορθάνοικτο, ένας αλιγάτορας. Πραγματικά έμοιαζε ψεύτικος και μόνο από τον λαιμό του που κουνιόταν καταλάβαινες πως είναι πραγματικός!
Έμεινα αποσβολωμένη να κοιτώ την τέλεια ακινησία, ώσπου συνειδητοποίησα πως αν δεν βιαζόμουν θα έχανα τα δελφίνια και τους στρουμπουλούληδες θαλάσσιους λέοντες. Έδειξα στην είσοδο πως έχω πληρώσει το επιπλέον ποσό και, στην συνέχεια, βολεύτηκα δίπλα σε δύο εύσωμες κυρίες, των οποίων το στόμα πήγαινε ροδάνι.
«Τι με έφερες να δω;», γκρίνιαζε η μια, «αφού ξέρεις είμαι φιλόζωη και απεχθάνομαι τα τσίρκο»!
Τσίρκο;! Αν είναι δυνατόν! Μέχρι κι εγώ που δεν είχα πατήσει το πόδι μου μέχρι εκείνη την μέρα στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο ήξερα πως είναι ένας χώρος ενημέρωσης και προστασίας.
«Ξέρετε», βρήκα το θάρρος και διέκοψα την συζήτηση, «Το Πάρκο είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ζωολογικών Κήπων και Ενυδρείων και πιστοποιημένα τηρεί όλες τις αυστηρές προδιαγραφές που απαιτούνται για την ευημερία των ζώων που φιλοξενεί. Το «θέαμα» αυτό, αλλά και τα υπόλοιπα 2000 ζώα, δεν προορίζονται μόνο για την ψυχαγωγία μας. Οι άνθρωποι εδώ προσπαθούν να ενημερώσουν και να ευαισθητοποιήσουν, αφήστε που το Πάρκο συμμετέχει σε 17 προγράμματα για την αναπαραγωγή και διατήρηση απειλούμενων ειδών».
«Και εσύ τι είσαι;», μου αντιγύρισε η άλλη, «Φωτεινός παντογνώστης;».
«Όχι, αλλά πριν πάω κάπου φροντίζω να ενημερώνομαι, για να μην κάνω ανεδαφικά, δήθεν φιλοζωικά σχόλια». Αχ θα ‘σκαγα αν δεν της τα ‘λεγα!
Ευτυχώς, αμέσως μετά το πρόγραμμα ξεκίνησε και εντός μερικών λεπτών είχα ξεχάσει το περιστατικό μαγεμένη από την εξυπνάδα και τα κόλπα των συμπαθέστατων θηλαστικών.
Φεύγοντας, σαν παιδάκι κι εγώ, προσπάθησα να αυτοφωτογραφήθώ στον πλαστικό ρινόκερο της εξόδου, πλάι σε συμπαθέστατα πιτσιρίκια που τον είχαν μετατρέψει σε λούνα παρκ. Καθώς απομακρυνόμουν ήμουν σίγουρη πως θα ξαναγύριζα και μάλιστα πολύ σύντομα. Άλλωστε, δεν μπορείς να τα δεις όλα σε μια μέρα! Αφήστε που στο μέλλον αναμένεται να ανοίξει η «Δεινοσαυρόπολις» - ένα μοναδικό Μουσείο Εξέλιξης των Ειδών με έμφαση στην εποχή των Δεινοσαύρων- καθώς και η «Ωκεανόπολις» -ένα Πρότυπο Ενυδρείο- και θέλω αυτήν την φορά να είμαι από τους πρώτους επισκέπτες! Έχω γίνει φανατική!
ΑΤΤΙΚΟ ΖΩΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΡΚΟ
Κάθε μέρα 9:00π.μ ως τη δύση του ήλιου
ΕΙΣΟΔΟΣ:
Ενήλικες: €15,00
Παιδιά 3-12: €11,00
Κάτω των 3: Δωρεάν
Δελφίνια: €3,00 επιπλέον
Γκρουπ άνω των 25 ατόμων: €11,00
Νηπιαγωγεία – Παιδικοί σταθμοί: €8,00
Δημοτικά – Γυμνάσια – Λύκεια: €9,00
Άτομα με ειδικές ανάγκες: ελεύθερα
ΤΟΠΟΣ: Θέση Γυαλού-Σπάτα