Μια παράσταση γεμάτη αέρα παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που πρέπει οπωσδήποτε να δείτε!
Την Κυριακή που μας πέρασε είχαμε ένα πολύ σημαντικό ραντεβού στο θέατρο Πειραιώς 131. Η παιδική σκηνή «Κιβωτός» του Γιώργου Φρατζεσκάκη υποδέχτηκε το parentipsπου βρέθηκε εκεί για να παρακολουθήσει την παράσταση «Η γοργόνα και το θαλασσάκι», ένα λαϊκό ελληνικό παραμύθι επενδεδυμένο με τραγούδια του Μάνου Λοΐζου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Στις 15:00 ακριβώς οι πόρτες της αιθούσης άνοιξαν (πολύ θετικός οιωνός, μιας και οι περισσότερες παραστάσεις αργούν να ξεκινήσουν) και ο κόσμος βολεύτηκε στα αναπαυτικά μπλε βελούδινα καθίσματα. Τα τρία προειδοποιητικά κουδούνια ήχησαν ένα ένα, ο χώρος σκοτείνιασε και το μαγικό ταξίδι ξεκίνησε.
Μεμιας η ατμόσφαιρα γέμισε από νοσταλγικές μελωδίες και οι ηθοποιοί εμφανίστηκαν στη σκηνή με γλυκά χαρούμενα πρόσωπα, ρετρό κοστούμια και καθαρές φωνές. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά κατόρθωσαν να μας μυήσουν στην ιστορία, να μας κάνουν να ταυτιστούμε και να μας παρασύρουν τόσο ώστε σε κάθε τραγούδι να χτυπάμε παλαμάκια και να σιγοτραγουδάμε. Και παρότι τα σκηνικά δεν άλλαζαν γνωρίζαμε πότε οι ήρωες βρίσκονται στην ακροθαλασσιά, πότε στην ταβέρνα και πότε στον βυθό της θαλάσσης.
Τα παιδιά, οι πιο απαιτητικοί θεατές, δεν έδειχναν να σαλεύουν όντας βουτηγμένα ολοκληρωτικά στο θέαμα. Η πρώτη φορά που ακούσαμε τις φωνές τους ήταν όταν έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της η γοργόνα. Το «ααα» τους όμως δεν ήταν μια κραυγή βαρεμάρας αλλά μια έκφραση εντυπωσιασμού.
Δεν θα σας μιλήσουμε, όμως, περισσότερο για την παράσταση ούτε θα σας αποκαλύψουμε περισσότερα για την ιστορία, που παρότι είναι γνωστή μπορεί ακόμη και κρατάει καλά κρυμμένα μερικά εντυπωσιακά μυστικά και ένα απροσδόκητο τέλος. Θα σας πούμε, όμως, ότι είναι μια μοναδική εμπειρία που αξίζει να ζήσετε.
Για εμάς, είναι μία από τις καλύτερες παραστάσεις που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, η πρώτη που μας έκανε να τραγουδάμε ακόμα και 2 ώρες μετά το τέλος της. Ίσως φταίει το σωστά επιλεγμένο κάστ, ίσως ο δεξιοτέχνης Γιώργος Φρατζεσκάκης, ίσως η εσάνς παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου πουαποπνέει, ίσως και όλα αυτά μαζί… Ναι, μάλλον είναι όλα αυτά μαζί και ακόμα περισσότερα.
Μην την χάσετε για κανέναν λόγο!